رجعت صدر

روزشمار بازگشت امام موسی صدر

رجعت صدر

روزشمار بازگشت امام موسی صدر

رجعت صدر

همه روزهایی را که نبوده ای می شمارند،
من روزهایی که به بازگشتت مانده...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حاشیه نوشت:
هرگونه کپی برداری و نشر مطالب این وبلاگ
در راستای آشنایی با سیره و نشر افکار
امام موسی صدر(أعاده الله)
آزاد و موجب امتنان است!

آخرین نظرات
پیوندهای روزانه
پیوندها

۲۲ مطلب با موضوع «امام موسی صدر :: معجزات بی عصا» ثبت شده است

باسمِکَ یَا واسِع
به نام تو؛ ای مهرگسترنده!


«برادران! بدانید که اهالی دیر الأحمر و قاع و شلیفا مانند فرزندان من

و مانند اهالی عرسال و عین و یمونه و هرمل و دارالواسعة هستند.امام موسی صدر

از همۀ شما انتظار می‌رود که امروز گامی تاریخی بردارید و همۀ امور کوچک را و حتی هر امری را

جز مصلحت بزرگ ملی و حفظ حقوق همسایه کنار بگذارید تا شاید خداوند اوضاع این کشور را سامان بخشد و به ما رحم کند.

من به شما می‌گویم هر تیری که به سوی دیر الأحمر یا قاع یا شلیفا شلیک شود؛

به سوی

خانۀ من،

به قلب من،

 و فرزندانم

شلیک شده است.

و هر کس به کاهش تنش و خاموش کردن آتش کمک کند،

به دور کردن آتش از من و خانه و محراب و منبر من کمک کرده است.

من این سخنان را کاملاً جدی و از سر حقیقت می‌گویم و در آن مبالغه نمی کنم.»

-------------------------------------------------------------------------
آخرین جملات بیانیه امام موسی صدر از مسجد صفا-عاملیه بیروت


عنوان*مصرعی از غزل زیبای "قارئة الفنجان" از "نزار قبانی":

جَلَسَت والخوفُ بعينيها

تتأمـــَّلُ فنجاني المقلوب

قالت: «يا ولدي! لا تَحزَن!

فالحُبُّ عَليكَ هوَ المكتوب

يا ولدي! قد ماتَ شهيداً

من ماتَ على دينِ المحبوب...»

همچنین بخوانید:

اعتصاب‌ غذای امام موسی صدر به روایت شهید چمران از کتاب "لبنان به روایت امام موسی صدر و شهید مصطفی چمران"

۱ نظر ۴۸۹ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۹ تیر ۹۷ ، ۱۷:۵۹

باسمِکَ یَا جَامِعُ
به نام تو؛ ای گردآورنده!


«دربارهٔ امام موسی صدر تنها می‌توان گفت:

«یا لَیتَنا کُنّا مَعَهُ فنَفُوزَ فَوزاً عَظیماً»

ایشان به فداکاری ذاتی خود، خَلَفی راستین برای اهل بیت است؛

خلفی که به سیرهٔ آنان یعنی بخشندگی و فداکاری و جان‌فشانی اقتدا کرده و در نتیجه همانند آنان شده است.
امام صدر با تحصن و روزه داری خود ثابت کرد که تنها با نیروی فداکاری می‌توان بر قدرت طمع ورزی و جاه طلبی غلبه کرد.

او خود را فدای همهٔ ما می‌کند؛ خود را فدای تمام لبنان می‌کند. او اهمیت زمان را به ما گوشزد کرد و آن را هم ردیف خود زندگی قرار داد. همچنان که با تحصن و روزه داری خود باعث شد تا همگان بر اساس فشاری معنوی، که بزرگ‌تر از همهٔ فشارهای کنونی است، فعالیت کنند، چرا که از کوه های لبنان پابرجاتر و در حد ارادهٔ همهٔ لبنانیان است.

از ديروز، امام صدر ديگر تنها امام محرومان نبوده است، بلكه امام همه لبنانيان است.

ديروز تمام مردم لبنان به امام گرويدند. بلكه همه لبنانیان شيعه او شدند؛

شيعه فداكاری ها و جانفشانی های او.

امام كاری كرد كه همه لبنانيان و بلكه همه مردم جهان نسبت به موضع او حساس شوند و چه بسا به او بيش از خود بحران اهميت دهند. بازتابهای تحصن در خارج از كشور همگی حاکی از تقدير و تجلیل از امام است.
هر ساعتی كه می گذشت و سخنان امام به گوش می رسيد، قدرت فشار انسانی كه او پديد آورده بود، بيشتر احساس می شد؛ تا بدانجا كه همه عناصر درگیر بحران در اثر فشار تحصن از نو شروع به فعاليت كردند.»

------------------------------------------------------------------------------------------
بخشی از مقاله میشال ابوجوده_با عنوان: "امام لبنانیان"-روزنامه النهـــــــــــــــــــــــار_28/6/1975



دریافت
عنوان: فیلم صامت اعتصام
حجم: 2.27 مگابایت
 صحنه هایی از اعتصام امام موسی صدر و جوانان لبنانی در مسجد صفا-بیروت 28ژوئن 1975
مدت زمان: 52 ثانیه

۰ نظر ۴۷۳ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۷ ، ۱۴:۲۰

باسمِکَ یا مانِعُ
به نام تو ای بازدارنده


روایت شده که پس از بازگشت علی از جهاد، یکی از اصحاب به پیامبر(ص) اعتراض کرد که علی همیشه در نمازهایش سورۀ اخلاص را می خواند.

 پیامبر(ص) در این باره از علی سؤال کرد.

علی (ع) گفت: «من این سوره را دوست دارم.»

 پیامبر(ص) فرمود: «خدا نیز تو را دوست دارد.»

ولی چرا علی (ع) این سوره را دوست دارد؟

 چرا گفته اند این سوره یک سوم قرآن است و علی (ع) تا این حد به این سوره اهمیت می داد؟

معجزه بهار

۰ نظر ۵۰۲ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۵ فروردين ۹۷ ، ۱۸:۱۶

یا ذَالآلآءِ وَ النـَّعمآء
ای صاحب کاملترین برکات و نعمت ها


امام موسی صدر و جلال الدین فارسیفقط همین چند جمله را ... از کتاب عزت شیعه این جا نوشته ام...
نه برای این که بفهمیم جلال الدین فارسی کیست؟ و این همه دشمنی اش از برای چیست؟
فقط برای این که حقیقت وجود امام موسی صدر را بهتر بشناسیم....
بدانیم امام موسای صدر کیست؟ و این همه لطف و رحمتش برای چیست؟

"جلال الدین فارسی وقتی به اینجا آمد، در یک جریانی دستگیر و به امن تحویل شد. بعد از دو سه روز، دیدیم که امام موسی صدر از بیروت آمده و می‌گوید:

«یکی از دوستان ما این‌جا گرفتار شده است، من آمده ام او را آزاد کنم.»

ابووائل گفت؛ امام موسی صدر به ضمانت خودش جلال الدین فارسی را آزاد کرد و رفت."

از خاطرات استاد سید مهدی حائری به نقل از ابووائل از مسئولان وقت اطلاعات سوریه؛ کتاب عزت شیعه، دفتر دوم. دکتر محسن کمالیان
-------------------------------------------------------------------------------------------

#سبک_زندگی: دوستان را کجا کنی محروم؟ تو که بر دشمنان نظر داری.
اقیانوس آرام امام موسی صدر را به عفو و گذشت بشناسیم...
که نه برای دشمن، لااقل با دوستانمان بخشنده تر و مهربان تر رفتار کنیم...

لینک ها مرتبط:

حکم بازگرداندن جلال الدین فارسی به ایران چگونه باطل شد؟

«الان هم اگر یک خار در پای جلال برود، آرام نخواهم بود.»

۰ نظر ۴۳۳ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۰ بهمن ۹۶ ، ۲۲:۰۵

یا ذَالعَهدِ و الوَفاء

ای صاحب پیمان و وفاداری


«امام صدر در حالی به لبنان آمد که زندگی مشترک میان همه عناصر تشکیل دهنده لبنان، بدون هیچ تبعیض یا استثنائی را دنبال می­ کرد، در پی احقاق حقوق همه مردم بود، به آنها هشدار می­ داد که در دام فتنه­ ها نیفتند، دوری کردن از فرقه گرایی و تعصب و حزب ­گرایی را فریاد می­ زد، آرمان او کمک رساندن به محرومان و رنجدیدگان و رانده شدگان بود، فساد و جدایی را به چالش می­ کشید، ستمگری و استبداد و بیدادگری را رد می­ کرد، در برابر سلطه ­گری همه انواع فئودالیسم می­ ایستاد و آموزگاری برای احترام به انسان و کرامت و آزادی او بود. او ویژگی تمدنی لبنان و بی­ نظیر بودن آن را کشف کرده بود.»1

امام موسی صدر و گفتگوی ادیان
1. بخشی از سخنرانی میخائیل ابرص اسقف مسیحیان روم- ملکی کاتولیک صور، که در سی و ششمین سالگرد ربوده شدن امام صدر در شهر رامیا در جنوب لبنان ایراد شد.

۰ نظر ۵۰۵ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۸ دی ۹۶ ، ۱۸:۰۱


یا ذالمَجــــــــــدِ والســَّناء
ای صاحب بزرگواری و والایی


خانه ای که در آن یاد خدا باشد، نام او در آن زمزمه شود... خانۀ خدا ست!

مسجد یا کلیسا! چه فرقی می کند؟
آن ها ولی نمی خواستند یاد خدا در هیچ خانه ای زمزمه شود!

نه مسجدی که قرار بود امام با کمک شیعیان آن را بسازد و نه کلیسایی که قرن ها محل عبادت بندگان بود!

کلیسای مار-مارون را به آتش کشیدند و روی تخته سیاه مدرسه اش نوشتند : "لا إله الّا الله" !!!
در حالی که نه خدا را می شناختند، نه بندگان خدا را .... و نه راه خانۀ خدا را درست بلد بودند.

کلیسای مارمارون-لبنان

آن ها فقط  شکستن و تخریب و به آتش کشیدن را بلد بودند

برایشان فرقی نمی کرد که مسجدی که آن همه امام و شیعیان محروم برای برپایی اش به آب و آتش زده بودند و خون دل خورده بودند...

با یک شعله ی تفرقه و اختلاف... نیمه ساخته رها شود....

برایشان فرقی نمی کرد؛ که آتش، خانه خدا را بسوزاند، یا دامن بی گناهی را بگیرد

آتش کینه و دشمنی بر پا کند .... خون مظلومی را بریزد .... اشک محرومی را جاری کند یا ....

قلب مهربان امامی را شعله ور کند.

امام  سر به زیر ....
کشیش سر به زیر ....
همه شهر، سر به زیر....
روحانی مسیحی، به پهنای صورت اشک می ریخت ... شاید در این فکر بود که همۀ تلاشی که برای تقریب اسلام و مسیحیت؛ دوستی مسلمانان و مسیحیان این دیار، کرده بودند... با یک شعله، خاکستر شد و از بین رفت!

افطار

اما امام موسی صدر این حادثه را به یک فرصت تبدیل کرد:

«مسلمان و مسیحی!

هر که هر چه قدر می تواند کمک کند!

هر چه جمع شد نصف می کنیم؛ نیمی برای ساختن مسجد، نیمی برای بازسازی کلیسا!»

قفل سکوت کشیش به لبخندی معنادار باز شد.... زیر لب زمزمه کرد:

«این انسان امتداد روح مسیح است!»

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
بازخوانی خاطره ای از: آگوست باخوس، حقوقدان، شهردار سابق سدبوشریه

۰ نظر ۵۶۳ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۱ دی ۹۶ ، ۱۲:۴۱

یا مَن استـَسلـَمَ کـُلّ ُ شَئ ٍ لـِقُدرَتِه


بیست و دوم فبریه 1975

حارس فرحات – روزنامه نگار لبنانی روزنامۀ الجمهوریه

چنین گزارش داد:

کلیسا...

خانه ای از خانه های خداوند است!

در ِ همۀ خانه های خدا...

به روی همۀ مؤمنان خدا...

باز است!

مسجد باشد یا کلیسا!

كاتدرائية مار لويس للآباء الكبوشيين في باب ادريس – وسط بيروت 

زیرِ سایه درخت سدر و بر فراز تپه‌های جاوید، ناقوس‌ها به صدا در می‌آید و صدای آن با بانگ اذان درمی‌آمیزد تا خداوند را ستایش کند و لبنان را استوار سازد.

در لبنان امامی به کلیسا رفته است!

امام صدر وارد کلیسای جامع لوئیس در منطقه باب ادریس شد و نماز گزارد...

۰ نظر ۱۱۴۸ بازدید موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۹۴ ، ۲۳:۴۶

یا مَن تواضَعَ کلّ ُشَئ ٍ لِـعَظَمَتِـه


روحانی بلند بالای مسلمان، از دالان کلیسا گذشت ... از میان جمعیت حاضر عبور کرد و در محراب... در جایگاه وعظِ خطابه ایستاد و نگاهی عمیق به حاضران کرد؛ سکوت سنگین كليسای كبوشين به صفير پيامبرواره ای مسيحايی  شکست:

«نحمدك اللّهم و نشكرك،

ربّنا،

إله إبراهيم و إسماعيل،

إله موسى و عيسى و محمّد،

ربّ المستضعفين و إله الخلق أجمعين...

الحمد لله الذي يؤمّن الخائفين، و ينجّي الصّالحين، و يرفع المستضعفين، و يضع المستكبرين،

و يهلك ملوكاً و يستخلف آخرين...

و الحمد لله قاصم الجبارين، مبير الظّالمين، مدرك الهاربين، نكال الطّاغين، صريخ المستصرخين...»

سالگرد خطابه کبوشین

۱ نظر ۶۷۷ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۳۰ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۳۱

باسمک یا مستعان


یادش بخیـــــــــر!

آن روزها....

           که ما....

                    همه....

خرابات نشین یک آستان بودیم...

جماران

منتهای قلّۀ قاف عشقمان.... به پایین همین پله ها خلاصه می شد...
در زیر سایۀ آن ایوان....
از پایین همین پله ها... دستمان از سدرة المنتهای بهشت میوه می چید...

یادش بخیـــــــــــــــر!

"من" نبود... "تو" نبود...
اصلاً انگار یکدیگر را نمی دیدیم!
آخر...آن که چشم به لاجورد آسمان دوخته، و در پی زیارت تلألؤ خورشید است،دل کنده از زمین و زمان!

با همۀ بلند پریدن ها ...
هیچکس دیگران را از بالا نگاه نمی کرد...
اگر عقاب تیز پروازی، سر به زیر بود،
 یا از شرم حضور آفتاب، چشم به زمین دوخته بود،
یا در پی گرفتن دست افتاده ای... در راه مانده ای... جا مانده ای...!


آه ای رفیق سال های دور!
برادر سابق!
کاش می دانستی! این "من و تو"ی لعنتی، چقدر راحت میان "ما" فاصله انداخت!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
آرزو نوشت: کاش زمستان هر سال، در جشن بهار، به جای میدان آزادی، در همین خانه کوچک جمع می شدیم! بی دغدغه این که هوا، بس ناجوانمردانه سرد است....جمعیت زیاد است ....حسینیه کوچک است ...جایمان تنگ است.... کفش هایمان گم می شود ...
 دلخوش می کردیم به معجزه های بی دلیل.
کاش نشانی، آن خانه هنوز یادمان باشد!

نجوا نوشت: ما به فرعونی ترین قصر آمدیم........ما به بی موساترین عصر آمدیم....
ای خدا آواز ده خورشید را........بین ما تقسیم کن توحید را! (احمد عزیزی)

۰ نظر ۶۸۵ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۱ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۰۰

باسمک یا سبحان


مقالۀ «ندای پیامبران» به قلم امام موسی صدر تنها دو روز پیش از ناپدید شدن امام در لیبی در روزنامۀ لوموند فرانسه به چاپ رسیدــــ مقاله ای که آشکارا خط مشی امام موسی صدر را در حمایت از انقلاب ایران نمایان می کرد و شبهه ای برای ربایندگان امام باقی نمی گذاشت!

امام در این مقاله نوشته اند:
«نهضت مردم ایران با تمامی حرکت های مشابه خود در جهان تفاوت دارد؛ زیرا چشم انداز جدیدی فراروی تمدن بشری قرار داده است...
نهضت مردم ایران به رغم گستردگی آن و به رغم اتهاماتی که رژیم بر آن وارد می کند، از گرایش ها، تبارها، اهداف و اخلاقیات اصیل و والایی برخوردار است.»
امام موسی صدر با تأکید بر این که انقلاب اسلامی ایران، اصیل، خوداتکا و خودباور است و به هیچ یک از جریانات شرقی و غربی وابسته نیست متذکر شده اند:
«... هیچ یک از نیروهای چپ و راست، به این اعتبار که نماینده یکی از دو قطب جهان هستند، کمترین تأثیری بر این نهضت ندارند...»
ایشان تفاوت مهم این انقلاب را با انقلاب های مشابه "غیر مسلحانه بودن و گستردگی آن" می دانند:
« این ملت به رغم این که سلاحی در دست ندارد، با خون خود، قهرمانانه مبارزه می کند و قدرتی شکست ناپذیر ایجاد می کند.»
«انقلابیون ایران به هیچ طبقه خاص اجتماعی منحصر نیستند، بلکه از همه ایران برخاسته اند: دانشجویان، کارگران، تحصیلکردگان، روحانیان و… همه و همه در این انقلاب حضور دارند. ملت ایران با همه نسل های مختلف خود در این نهضت شرکت جسته است. بازار، مدارس، مساجد، شهرها و حتی کوچک ترین روستاها در این نهضت مشارکت دارند.»
امام صدر با تمجید از حضرت امام خمینی می نویسند:
«خاستگاه این حرکت و ایمان و آرمان آن همان اهداف بیکران انسان، اخلاقی و انقلابی است. موجی که امروز ایران را در مینوردد، بیش از هر چیز ندای پیامبران را در اذهان انسان ها تداعی می کند.»

ایشان در مقالۀ "ندای پیامبران" روش های بدوی و ارتجاعی حکومت شاهنشاهی را در سرکوب و سلب آزادی ملت ایران محکوم می کنند و وجدان آزادگان جهان را به سوی ظلم و خونریزی های بی امان شاه متوجه می سازند:
«قتل عام هایی که هم اکنون در ایران جریان دارد و رژیم تلاش دارد بر آن ها سرپوش گذارد، هشداری به انسان معاصر، به وجدان و به احساس مسؤولیت اوست. شایسته است که انسان ها تصویر واقعی این کشتارها و سرکوبگری ها را به جهانیان عرضه بدارند و ضمن چنین خدمتی، بیزاری خود را از این اعمال نمایان سازند.»

-------------------------------------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:

- روایت انقلاب اسلامی به قلم امام موسی صدر
- پیش بینی امام موسی صدر هفت سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران از زبان حسنین هیکل:
امام موسی صدر برای مبارزان ایران، گذرنامه های مستعار می گرفت...می گفت: " این انقلاب بی‌گمان شاه را ـ اگر سرِ عقل نیاید ـ سرنگون خواهد کرد..."
- دستور شاه برای توزیع جزوه و سیاه نمایی علیه امام موسی صدر
- تشکیل کمیسیون مبارزه با امام موسی صدر در ساواک به پیشنهاد منصور قدر سفیر شاه در لبنان
- اعتراف ساواک به تحرکات انقلابی امام موسی صدر پس از ربودن ایشان
-اعتراض ساواک به انتشار مصاحبه امام موسی صدر در روزنامۀ رستاخیز

 

۲ نظر ۷۱۴ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۰ بهمن ۹۴ ، ۲۱:۰۰

باسمک یا غفران


می فرمایند:
«ما به سوگند خود بر دفاع از مظلوم ــ هر که باشد ‌ـ در برابر ستمگر ـ‌هر اندازه قدرت داشته باشد‌ـ پایبندیم.»

پس از حادثه 15خرداد 1342، و دستگیری امام خمینی(ره)، امام موسی صدر تماس‌هایی با علمای بزرگ برقرار کردند و در محافل مختلف بین المللی موضوع بازداشت ایشان را مطرح کردند:
امام صدر در سفری پنج روزه به دعوت واتیکان، موضوع دستگیری امام خمینی در ایران و مواضع علما و حکومت ایران را در مراسم تاجگذاری پاپ ژان پل ششم برای مقامات واتیکان تشریح کردند. 

پس از آن، امام صدر سفر خود را به سوییس، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، الجزایر و مراکش ادامه دادند...در این سفرها با شخصیت های مهم تماس گرفتند و روزنامه های مهم جهان و فعالان اجتماعی ژنو ،هامبورگ ، پاریس ، بُن و دیگر مناطق را از موضوع دستگیری امام خمینی آگاه کردند.
پس از آن بود که ساواک امضای سید موسی صدر را پای تلگراف علمای نجف برای آزادی امام خمینی(ره) دید و دانست که پرونده سید موسی صدر، پرونده ای عادی و معمولی نیست.
این تلاش ها تا آنجا ادامه یافت که آیت‌الله خویی، مرجع بزرگ شیعیان جهان، در این خصوص فرمودند: «سفر سید موسی [صدر] نقش اساسی در آزادی سید خمینی داشت.»

هشت سال بعد، امام‌ موسی‌ صدر، در زمستان 1350 بر اساس‌ تقاضای‌ مراجع‌ وقت، دربارۀ‌ برخی‌ زندانیان‌ سیاسی‌ با شاه‌ گفتگو نمودند، که‌ در نتیجه آن، بعضی‌ از مبارزان از جمله‌ حجت‌ الاسلام‌ و المسلمین‌ هاشمی‌ رفسنجانی، از زندان‌ آزاد شدند.

امام و انقلاب

۰ نظر ۸۴۹ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۹ بهمن ۹۴ ، ۱۶:۵۷

یا من هو شدید المِحال


امام موسی صدر می فرمایند:

«ما به همان اندازه که دین داریم متعلق به حسین(علیه السلام) هستیم و به همان اندازه حسین(علیه السلام) به ما تعلق دارد...»

می خواهیم باز هم به سخنرانی های امام مراجعه کنیم و درک کنیم که معنای این جمله چیست؟

امام موسی صدر، معتقدند که امام حسین(سلام بر او) و واقعۀ عاشورا متعلق به همۀ انسان ها و بشریت است. به همۀ انسان هایی که به دنبال آزادی و آزادگی حقیقی هستند. انسان هایی که به حقانیت راهشان ایمان دارند و به دنبال الگویی ناب می گردند تا از او پیروی کنند.

اما بیش از این:  «سفر دشوار و فداکاری بزرگ حسین(ع) در راه دین است. هر کس دین دارد، حسین(ع) برای او، برای خدمت به او، در راه او کشته شده است... پس شهادت حسین(ع)، برای انسان مؤمن است، هرچه ایمان انسان مؤمن بیشتر باشد، اختصاص حسین(ع) به او بیشتر می شود...حسین(ع) متعلق به ما ست، زیرا او برای ما، برای دین ما، خط ما و رفتار ما کشته شده است.»

به عبارت ساده تر، امام حسین(ع) و واقعۀ عاشورا متعلق به ما ست، چون این ما –شیعیان- هستیم که امروز (حداقل) ظاهراً و (إن شاء الله) باطناً مثل حسین(ع) نماز می خوانیم، مثل حسین(ع) روزه می گیریم، مثل حسین(ع) رفتار می کنیم... مثل حسین(ع) مدارا می کنیم، مثل حسین(ع) مقاومت می کنیم.

و امام موسی صدر می گویند این یک معادله دو طرفه است؛ امام حسین(ع) در راه دین کشته شدند پس ما اگر دین داشته باشیم حسین(ع) متعلق به ما ست و ما هر چقدر بیشتر شبیه حسین(ع) باشیم، بیشتر متعلق به امام هستیم.

این تعلق داشتن ضمن افتخار و عزتی که برای ما دارد، وظایفی را بر دوش شیعه می گذارد ...
إن شاء الله تصمیم داریم در محرم امسال این وظایف را از نگاه امام موسی صدر بررسی کنیم...

---------------------------------------------------------------------------------------
برگرفته از کتاب سفر شهادت
شیرخوارگان حسینیسخنی با تو:

ای که گرفتی به دوش بار غم و بار عشق...

وقتی شیرخواره ات را سبز می پوشانی و روی دست می گیری و به مجمع جهانی علی اصغر(ع)می بری، یادت باشد! زمین تا آسمان فرق است میان مادرانی که کودکانشان را بیمه حسین(ع) می کنند و مادرانی که کودکانشان را سرباز و فدایی حسین(ع) می کنند!...

۳ نظر ۸۰۶ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۳ مهر ۹۴ ، ۱۶:۴۰

« یا خَیر الغافرین»


نمازهای غریبانه

                     وقت نماز ،
                                 پهلوی او جا گرفته ایم؛
                                                             باشد گهِ ســــلام ، نگاهی به ما کند...

 

نماز امام

و او به ما یاد داده که می شود طورِ دیگری نگاه کرد:

به دنیا، به هستی، به اشیاء، به حوادث...به آدم ها ....به عکس ها
می شود دید؛ زمین سنگلاخ و ناهموار را...کفش های جفت کرده ...عبای خاکی

و ما چشم هایمان را...دیدگانمان را...حرف هایمان را ...اندیشه هایمان را

مدیون او هستیم.

۰ نظر ۹۷۵ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۷ شهریور ۹۴ ، ۱۴:۲۹

یا عالِمَ الخفیات


بسم الله الرّحمن الرّحیم
 بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ
 صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ...
دعای حضرت سید الشهداء در روز عاشوراء-مفاتیح الجنان

گاهی وقت ها، برخی خبرها، آن قدر زهردار و مرگ آورند که آرزو می کنی، ای کاش دروغ باشند!

گاهی روزها، بعضی پست ها،آن قدر تلخ و کشنده اند که آرزو می کنی، کاش طوری بشود که هرگز تکرارشان نکنی!
اما نمی شود!
جنایات اسرائیلنمی شود فراموش کنی که یک سال پیش...جنگ غزه....با جنایت فجیع شهرک نشینان ِ پست و درنده خوی اسرائیلی ، با ربودن و زنده زنده سوزاندن یک نوجوان مظلوم و بی دفاع فلسطینی، آغاز شد!

و باز تابستان امسال...
این بار...رؤیاهای معصومانۀ علی ِ شیرخوارِ بی گناه، در میان شعله های کینۀ قومی وحشی، خاکستر شد.

هر چه دست و پا می زنی، نمی توانی از شرّ این خیال بی رحم، خلاص شوی که : تابستان، برای سگ های هارِ تشنۀ خون! فصل شکار است ....بهترین فرصت برای غارت و کشتن و سوختن و دریدن!

خاطرات تلخ رمضان گذشته...پست های اشک ریزانِ تار....
هرم گرما...گلوی خشک...چای قندپهلوی یخ کرده...و روزه ای که با تلخی ِبغض و شوری ِ اشک، افطار می شد:
«چشم هایت را که باز کنی می بینی ... از زمین تا آسمان هزار حجلۀ پر چراغ بسته اند برای علی اکبر(ع) و قاسم(ع)!
پنبه های بی غیرتی را که از گوش ات در آوری، می شنوی:
 صدای ضجه های علی اصغر(ع)، خواب را بر آسمانیان حرام کرده؛ "اصغرِ بغض پرستاران شده...اصغرِ در خواب بمباران شده...اصغر ِمخلوط آهن پاره ها...اصغر ِچسبیده بر دیواره ها....اصغر رؤیت ز دمپایی شده....اصغرِ از مو شناسایی شده...!"
گاهی وقت ها، چشم فروبستن و سر به زیر بودن را فراموش کن! گاهی وقت ها، غیرت و مردانگی در این است که سرت را بال بگیری، با چشم های از اشک، رنگ خون شده، زل بزنی در چشمان دروغ های عالم فریب و حقیقت را نعره بزنی!

حقیقت را باید بی حجاب و بی نقاب روی دست بگیری و در کوچه ها فریاد بزنی؛ خوب تماشا کن! این ها خاکسترِ پاره های تن اسلام است!»

و بعد دلهره و اضطرار، بر وجودت چنگ بزند که این بار زخم کدام جنگ در راه است؟ چند روز؟ چند خانه با چند هزار کودک بی پناه، به آتش کشیده خواهند شد؟

اما از لا به لای صفحات کتاب، سخنان امام موسی صدر از کابوس ها رهایت می کند؛

که در رثای حسین علیه السلام وارث انبیاء می گویند:

« او همه‌چیز را تقدیم کرد. اگر این واقعه را بـه سلسلۀ تاریخـی و سرمدی نبرد میان حق و باطل پیوند دهیم، خود را در این جبهۀ نبرد قرار داده ایم. 
امروز این نبرد میان فلسطینی ها و اسرائیل ‌است. این مسئله، نخست، تکلیف فلسطینی هاست و اگر آنان این کار را انجام ندهند، بر ما واجب عینی است که به‌پا خیزیم و این کار را بکنیم. درست است، اسرائیل نیرومند است، اما یزید نیز قدرت داشت. اسرائیل می‌کشد، می‌سوزاند و قتل‌عام می‌کند. آنچه را انجام می‌دهد، بر صفحات تلویزیون می بینیم. به یاد می آوریم که مسلم‌بن‌عقیل نیز در کاخ به قتل رسید، سرش را از تن جدا کردند و جسدش را از بلندی افکندند. پس اسرائیل در صف یزید است. همۀ ابعاد واقعۀ کربلا هم اکنون نیز وجود دارد. حسین بازنگشت و نگفت که آنان ظالم اند و به مرد و زن و مرده رحم نمی‌کنند. نگفت که آنان پس از کشتنم، سینه‌ام را پاره پاره می‌کنند. پس، بر ماست که در راه حق گام برداریم. چه سودی دارد که خوار بمانیم؟ او که پیشواست باید این همه را تحمل کند. بنابراین، نبرد ما با اسرائیل، ادامۀ نبرد امام حسین است.»
--------------------------------------------------------------------------------------------

روز شمار شکست اسرائیل: امروز دهم مرداد ماه 1394، اول  آب 2015، بیست روز مانده به چهل و ششمین سالروز به آتش کشیده شدن مسجد الاقصی،
با اقدام شهرک نشینان در به آتش کشیدن خانۀ فلسطینیان و  قتل کودک شیرخوارۀ فلسطینی،
اسرائیل یک قدم دیگر به نابودی نزدیک شد!

محرّم نوشت ماه شوّال:

الهی! با همۀ " وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ..." ها، با همۀ " إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ" ها، با همۀ " عَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ" ها، همۀ " مسّتهُم البأساء والضّرّاء وزُلزِلوا"ها، همۀ "إنّ الله مع الصّابرین" ها، همۀ "نَحنُ أقربُ من حبلِ الوَرید" ها، با همۀ "أُدعونی أستجب لکم"ها... بر دلهای آن ها و چشم هایشان و بر چشم های ما و دلهایمان... رحمی کن! تا این اشک ها دنیا را خاکستر نکرده!...


امشب بیا دوباره استرجاع کنیم:  «إنّا لله و إنّا الیهِ راجعون»!

۱ نظر ۶۶۷ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۰ مرداد ۹۴ ، ۰۲:۳۱

یا سامع الأصوات


و ما هر جمعه، این سورۀ مبارکه را که دو بار یهودیان را ظالم خطاب می کند، تلاوت می کنیم:

أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم
«مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ(5) قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(6) وَلَا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ(7)»

 سورۀ مبارکۀ جمعه_آیات 5 و 6

مثل کسانی که تورات به آنان داده شده و بدان عمل نمی کنند، مثل آن خر است که کتاب هایی را حمل می کند، بد مَثلی است، مَثَل مردمی "که آیات خدا را دروغ می شمرده اند! و خداوند ستمکاران را هدایت نمی کند!

بگو ای قوم یهود، هرگاه می پندارید که شما دوستان خداوند هستید، نه مردم دیگر، پس تمنّای مرگ کنید، اگر راست گویید! و آنان به سبب اعمالی که پیش از این مرتکب شده اند، هرگز تمنّای مرگ نخواهند کرد. و خداوند به ستمکاران داناتر است!"

پس علت اصلی جنگ پیامبران با برخی از یهود روشن می شود. پیکار ما نیز با آنان، جنگ گروهی انسان با انسانی دیگر، یا گروهی از مؤمنان نیست! بلکه با آنان می جنگیم چراکه به مصداق آیات قرآن، آنان به دستورات کتاب مقدس عمل نمی کنند! جنگ ما با آنان نبرد در برابر فساد و انحراف، ستم و اندیشه تبعیض نژادی است!

این است مصیبت ما!
مصیبت اینجا است که آنان خود را اولیاء و دوست خدا می دانند! و نه دیگران را!

آیات قرآن تأکید می کند:

«...وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُواْ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذَلِکَ بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعْتَدُونَ(61)»
سورۀ مبارکۀ بقره

مقرر شد بر آن ها خواری و بیچارگی.

این آیه ساختاری انشائی و امری دارد و از نوع جملات اخباری و حکایتی محسوب نمی شود. این آیه امری واجب و مسئولیت آور بر دوش ما می گذارد و اگر این مسئولیت را به انجام نرسانیم، بر ما نیز مُهر ذلّت و بیچارگی خواهد خورد!

مشروعیّت مبارزه ملت فلسطین، از دیدگاه دین بی نیاز از بحث است!

افراد این مبارزه همان کسانی هستند که راه انسانیت را هموار می سازند و درصدد صیانت از اخلاق و ارزش ها بر آمده اند.

اینان همان کسانی هستند که ارادۀ مسیح(ع) و محمّد(ص) را به اجرا درآورده اند!

اینان تحقق ارادۀ الهی اند در مفهوم آیۀ "وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ".

آری اینان کسانی هستند که ارادۀ آسمانی را لباس تحقق می پوشانند!

----------------------------------------------------------------------------------------
سخنرانی امام موسی صدر در جمع شخصیت های برجستۀ مقاومت فلسطین! روزنامۀ الحیاة
17/12/1968
طفل شهید

و چه ذلت و خواری و مسکنتی بالاتر از این، که طرف حسابت بشود طفل شیرخواره بی دفاع؟!

---------------------------------------------------------------------------------

مطالب مرتبط:

*سرزمین های اشغالی در آماده باش

*جنایتی تکان دهنده در جنوب نابلس:شهرک نشینان کودک شیرخوار فلسطینی و خانواده اش را زنده زنده سوزاندند

*وخامت حال قربانیان جنایت هولناک شهرک نشینان در نابلس

*خون کودک شیرخوار فلسطینی: شعله آغاز انتفاضه ای جدید

۰ نظر ۵۳۹ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۹ مرداد ۹۴ ، ۱۸:۲۳

 یا رافِع الدّرجات


راز محاربۀ یهود با پیامبران در بدعتها و تحریف ها نهفته بود!

پیامبران دربارۀ خطر یهود به مردم هشدار می دادند!

حضرت مسیح (ع) می فرمود: «قدس را به سگ ها و خوک ها وامگذارید!»

منظور آن حضرت از کلمۀ "قدس" تنها شهر "بیت المقدس" نبود!

بلکه همۀ معانی قدس بود.

همان حضرت هنگامی که بازرگانان را و طلاسازان را و فروشندگان را از هیکل بیرون می راند،
به آنان می فرمود: «این خانۀ پدر من، جایگاه عبادت است که شما آن را تبدیل به لانۀ دزدان کرده اید.»

اکنون من می پرسم: اگر مسیح (ع) امروز در میان ما زندگی می کرد، چه می فرمود؟ آیا همین سخن را تکرار نمی کرد؟

مسیح
او می فرمود: «این خانۀ پدر من، جایگاه عبادت است، که شما آن را به لانه ای برای توطئه و دسیسه و پایگاهی برای استعمار و مکانی برای فساد و نافرمانی خدا و امثال آن تبدیل کرده اید.»

بنابراین انگیزه ای که مسیح(ع) را به جنگ با برخی از یهود وامیداشت، این نبود که او همچون یکی از ابنای انسان با انسانی دیگر دشمنی داشته باشد، بلکه آن حضرت از بشری بیزاری می جست که بر اثر عقاید مغشوش و خطرناک خود به جرثومۀ فساد تبدیل شده بود!
---------------------------------------------------------------------------------------------------
سخنرانی امام موسی صدر در جمع شخصیت های برجستۀ جهان اسلام-

روزنامۀ الحیاة مورخ 17/12/1968- 26 آذرماه 1347

رمضانیــّه: بِکَ عَرَفتک و أنتَ دَلَلتنی علیک و دَعَوتنی اِلیک...

خدایا من تو را با تو شناختم و تو مرا به سوی خودت راه نمودی و دعوت کردی! اگر تو نبودی، من از کجا تو را می شناختم؟

مرا در بیراهه ها و ظلمتکده ها، در حیرت ها و سرگشتگی ها تنها رها نکن!

۰ نظر ۵۱۶ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۸ تیر ۹۴ ، ۱۶:۱۳

یا مجیب الدّعوات


"در این مجلس مبارک... ماه روزه و برتری... ماه صبر و آزادگی... ماه لیلة القدر... ماه رقم خوردن سرنوشت...ماه فتح مکه...ماه پیروزی بدر کبری...

شما، ای جوانان عزیز فلسطینی! ای کسانی که پنجرۀ آرزوها را به روی قلب های ما گشوده اید! ای دستان خداوند در میان مردم! ای دروازه های ارادۀ خدا! بر برکات خداوند سیر کنید! امیدها به شما ست!

جهاد شما... بر پایۀ ایمان است... ایمان به خداوندِ آفرینندۀ هستی! و خداوندی که همه جا هست و خداوند یگانه... خدایی که از آن شما ست، در زندگی و مرگ! و مرگ برای شما زندگی جدیدی است!
علی ابن ابی طالب(ع)، نخستین فدایی اسلام، هنگامی که در جنگ فرزندش محمّد حنفیه را نصیحت می کند از ایمان به خدا این گونه تعبیر می کند: «پسرم، اگر کوه ها از جای بجنبند، تو پا برجا باش!» و ادامه می دهد:«جمجمه ات را به خدا وام ده!» و شما نیز جمجمه ها و آرزوها، احساساتتان را به خدا وام دهید و بدانید پیروزی برای شما از جانب خداوند محقق است!"

-----------------------------------------------------------------------------------

سخنرانی امام موسی صدر در جمع شخصیت های برجستۀ جهان اسلام
روزنامۀ الحیاة مورخ 17/12/1968- 26 آذرماه 1347

۰ نظر ۴۳۹ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۷ تیر ۹۴ ، ۱۵:۳۳

بإسمِکَ یا حکیم


پنجم تمّوز 1975- روز یکشنبه ۲۶ جمادی‌الثانی ۱۳۹۵ یک مین ضد تانک در میان مجموعه ای هفتاد نفری از جوانان پرشور مدرسه صنعتی جبل عامل ،که زیر نظر یک مربی کارآزموده از مقاومت فلسطین مشغول آموزش برای کار با مین‌های ضد تانک بودند، در دهکده‌ای به نام «یمونه»، در منطقهٔ عین البنیّهٔ بعلبک منفجرشد.
پانزده نفر در همان لحظه به شهادت رسیدند.

نجیب سید علی خلف از رزمندگان امل، در حالی که  از ناحیه دو چشم، دست و پا به شدت مجروح شده بود و به دلیل خونریزی شدید، هیچ امیدی به زنده ماندن نداشت، با دستی مجروح و شکسته، با خون خود بر کاغذی که کنارش افتاده بود، چنین نوشت:

کونوا مؤمنین

نجیب

 روز بعد، امام موسی صدر ، این کاغذ را به دست گرفت و در کنفرانسی خبری، تولد جنبش أمل (أفواج المقاومة اللبنانیة) را اعلام کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم
«وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءً عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ. فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم.» سورۀ مبارکۀ آل عمران، آیات شریفۀ ۱۶۹-۱۷۰

برادران بزرگوار!

در گیر و دار دردهای شدید و با افتخار، خبر شهادت گلچینی از جوانان لبنان را به هموطنان و به‌ویژه مردم استوار جنوب اعلام می‌کنم. به درستی که آنان «رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا.» سورۀ مبارکۀ احزاب، آیات شریفۀ ۲۳، ۳۳ ...بودند.

این دسته گل سرخ از گل‌های جوانمردی و فداکاری نخستین گروه از افواج مقاومت لبنان (امل) بودند که به ندای میهن زخم خوردهٔ خود که اسرائیل همواره و از هر سو و به هر وسیله به آن تجاوز می‌کند، پاسخ گفتند. 

آنان دعوت خدا و پیامبر را به آنچه مایهٔ حیات آنان و سبب کرامت امت است، اجابت کردند؛ دعوت به امری که من در مراسم عزاداری سیدالشهدا در روز عاشورای سال گذشته و نیز در مجتمع آموزشی عاملیه همهٔ لبنانیان را بدان فراخواندم، هنگامی که تجاوزهای اسرائیل به جنوب به شدت و قساوت رسید و دستگاه های مسئول در آن زمان به وظیفه خود در دفاع از کشور و مردم عمل نکردند.

سید احمد خمینی در میان جوانان جنبش أملاین جوانان می‌خواستند ثابت کنند وطن دوستی نه شعار است و نه کسب و کار و نه کالایی که بتوان با آن معامله کرد؛ بلکه وطن تجلی‌گاه ابعاد وجود انسان و مقوم شالودهٔ کرامت او و مجالی برای رسالت های اوست؛ و باید با فدا کردن جان خود از آن دفاع کنیم، هرچند از نظر قدرت و عدّه با دشمن برابر نباشیم. باید به سرعت برای دفاع آماده شویم. این جوانان، روش امام حسین را الگوی خود قرار دادند و به کاروان او پیوستند و خود را در راه حقیقت و عدالت فدا کردند.
آنان می‌خواستند ثابت کنند که جای اسلحه در جنوب است نه در بیروت و اطراف آن. آنان با جهاد خاموش خود و بدون هیچ گونه تبلیغاتی، راه جان‌فشانی برای میهن را گشودند و امور را به مجرای درست خود بازگرداندند.

آنان بر ضرورت نشانه رفتن تمام سلاح‌ها به سمت سینهٔ دشمن تأکید کردند و نشان دادند که تنها راه نجات از فتنهٔ و جنگ داخلی آن است که افراد مسلح به جنوب بروند و سنگر‌ها و سلاح های سبک و سنگین به مرز‌ها منتقل شود.
به همین سبب بود که اسرائیل از آنان انتقام گرفت و این افتخاری است برای آنان. تنها یک ساعت پس از انتشار خبر این حادثه، رادیو اسرائیل به قهقهه و شماتت و تحریک و بزرگنمایی حادثه و تشویق دست‌نشانده های خود و هواپیماهای اسرائیلی بر فراز محل حادثه دیوار صوتی را شکستند.

ولی این اقدامات هیچ‌گاه سبب دلسردی و عقب نشینی مجاهدان شریف نشد و آنان را در استمرار این راه به تردید نیفکند. آنان در لحظهٔ شهادت، با خون خود بر برگه‌ای نوشتند که: «مؤمنانی حسین گونه باشید.» مجروحانی که در بیمارستان بودند، اصرار داشتند که هر چه زود‌تر به اردوگاه برگردند تا به آموزش و تمرین ادامه دهند. بازماندگان شهدا نیز اعلام کردند که از آنچه خداوند برایشان مقدر کرده است خشنودند و آماده اند تا شهیدان بیشتری تقدیم میهن کنند و در این راه صبوری و بردباری پیشه سازند. انقلاب فلسطین نیز آنان را شهدای انقلاب خواند.

حکومت لبنان و همهٔ هم‌وطنان و در پیشاپیش آنان، علمای دین در زحله و بقاع نیز وظیفهٔ انسانی خود را انجام دادند و مجروحان را سریعاً انتقال دادند و از کمک های لازم دریغ نکردند. همچنان که قشرهای گستردهٔ ملت بزرگوار لبنان با وجود ناراحتی‌ها و نگرانی‌ها، با قربانیان این فاجعه همدردی کردند. هنوز نیز جوانان بر ادامهٔ آموزش و تمرین نظامی و برپایی اردوگاه هایی دیگر در مکانهای دور از چشم دشمن پافشاری می‌کنند. 
من که دعوت به این کار کردم در برابر ارواح پاک این شهدا تعظیم می‌کنم و به سبب افتخاری که خداوند نصیب آنان ساخت به حالشان غبطه می‌خورم و از جوانان لبنان از هر منطقه و هر فرقه و به‌ویژه از قشر محروم می‌خواهم که در افواج مقاومت لبنان وارد شوند تا مربیان شریف امور نظامی نیز به آنان بپیوندند و از دیگران نیز درخواست می‌کنم برای آموزش نظامی آماده شوند تا در موقع نیاز به ندای میهن پاسخ گویند. 

من خطاب به همهٔ لبنانیان تأکید می‌کنم که همهٔ مصیبت های خون‌باری که برای کشور عزیز ما پیش آمد، نتیجهٔ انحراف از رفتار درست و فقدان دفاع رسمی و مردمی از جنوب است و راه چارهٔ آن در انتقال به مناطق مرزی و نیز ایجاد این باور در ذهن شهروندان است که هر کس به سهم خود، وظیفهٔ ملی خویش را انجام می‌دهد. 

من در این لحظه، تولد این جنبش ملی شریف را که با فدا کردن همهٔ دارایی های اعضای خود، عهده دار پاسداری از کرامت میهن و ایستادگی در برابر تجاوزهای اسرائیل خواهد بود، اعلام می‌کنم. جوانان مایل بودند اعلام تشکیل این جنبش به تأخیر بیفتد و یا اصلا اعلام نشود؛ چون می‌خواستند تا حرکتشان رشد کند و تکامل پیدا کند و در عمل خود را نشان دهد. ولی این حادثهٔ دردناک و نگرانی‌ها و ابهاماتی که در افکار عمومی پدید آورده آنان را بر آن داشت که از خود من بخواهند تا حقیقت امر را به اطلاع هم‌وطنان برسانم. مراسم بزرگداشتی برای این شهیدان، صبح جمعهٔ آینده در بیروت برگزار خواهد شد. 
در پایان سخنانم آیات زیر را خطاب به بعضی افراد تلاوت می‌کنم: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءامَنواْ لاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ کَفَرُواْ وَقَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُواْ فِی الارْضِ أَوْ کَانُواْ غُزًّى لَّوْ کَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَمَا قُتِلُواْ لِیَجْعَلَ اللّهُ ذَلِکَ حَسْرَةً فِی قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ یُحْیِـی وَیُمِیتُ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ. وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّهِ وَرَحْمَهٌ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ.» سورۀ مبارکۀ آل‌عمران آیات شریفۀ ۱۵۷-۱۵۶
«یَقُولُونَ لَوْ کَانَ لَنَا مِنَ الامْرِ شَیْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ کُنتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَلِیَبْتَلِیَ اللّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیُمَحَّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» سورۀ مبارکۀ آل‌عمران آیۀ شریفۀ 153
دستان خود را به سوی آسمان بلند می‌کنم و هم صدا با قهرمان کربلا، زینب دختر علی‌ (ع) می‌گویم:«خدایا این قربانی را از ما قبول فرما.» و از خداوند متعال می‌خواهم به بازماندگان شهدا صبر و جزای نیک عطا فرماید، همانا او بهترین سرپرست و بهترین یاور است. 

امام موسی صدر در برابر مسجد تخریب شدۀ کفرشوبا پس از حملات اسرائیلایشان بعد در مصاحبه فرمودند: «از ۱۰۱ نفری که مشغول آموزش کار با ضد تانک بودند، ۲۶ نفر شهید و ۴۳ نفر مجروح شده اند. (تعداد شهدا پس از آن به ۲۷ نفر و تعداد مجروحان به ۵۰ نفر افزایش یافت.)

آن طور که به من خبر داده اند، همۀ تمرین‌ها و آموزش های آنان مختص دفاع در برابر حملۀ تانک و نفربر است و در این زمینه از تخصص جبهۀ مقاومت فلسطین استفاده می‌کنند.

یعنی پس از ورود اسرائیلیان به کفرشوبا و طیبه.»
-------------------------------------------------------------------------
بعدها نجیب سید علی، گفت: «نوشتم مومن باشید! ننوشتم «أملی» باشید!  ننوشتم «صدری» باشید! تنها نوشتم «مومن» باشید. یعنی ایمان به خدا بر همه چیز تقدم دارد. و این نتیجه تربیت امام موسی صدر بود!
 امام صدر جوانان شیعه را این گونه تربیت کرده بود. انسانی که توسط امام موسی صدر تربیت می‌شد، «املی» و «صدری» نبود. مومن به خدا بود و این خیلی مهم است. من تصور می‌کنم که این جمله سندی گویا بر صحت و اصالت روش تربیتی امام صدر باشد. »

مطالب مرتبط:

- منشور جنبش أمل

- حرکت أمل به قلم شهید دکتر چمران

- اسامی شهدای حادثۀ عین البنیّه

- از اعتصاب تا أمل

- وقتی با صداقت سخن می گوییم، چه بسا به مذاق عده ای خوش نیاید

۵ نظر ۸۸۷ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۵ تیر ۹۴ ، ۱۹:۵۵

باسمِکَ یا قـدیم


گزارش روز اول:

روزنامۀ النّهار-28 حزیران 1975:
ساعت سۀ بعد از ظهر دیروز، امام صدر پس از برگزاری نماز جمعه، به همراه چهار نفر از معاونانش تحصن خود را در مسجد مجتمع آموزشی عاملیه در خیابان عمر بن خطاب آغاز کرد.

ایشان در تبیین این اقدام خود گفت: «طی روز و شب گذشته شکایت ها را دریافت می‌کردم و صدای گریۀ بیوگان و یتیمان را می‌شنیدم و با وجود آنکه همۀ تلاش خود را به کار بستم و خواب به چشمم نیامد، ‌بمباران فروکش نکرد و اوضاع همچنان بدتر می‌شود. از این رو ساعت دو بعد از ظهر امروز تصمیم گرفتم تحصن کنم و روزه بگیرم و در این میان توشه ام کتاب خدا و چند جرعه آب است. من اینجا خواهم ماند تا یا شهید شوم و یا کشور به حال طبیعی بازگردد. من با مادر و همسر و فرزندانم وداع کرده ام و آمده ام تا به درگاه خداوند دعا کنم که این سرزمین را نجات دهد.»

اعتصام

گزارشی از روزنامه های النهار- الأنوار- المحرّر:

فرمود: «هر کس با اسلحه به مسجد نزدیک شد، او را از اینجا دور کنید؛ زیرا این اقدام ما مسالمت آمیز است
آنان حرمت اسلحه را نگاه نداشته اند و نیاز ما را به آن ناموجّه جلوه داده اند و هم وطنان بی‌گناه را کشته اند.»

«آنها خاک وطن را آلوده کردند؛ پس به خانۀ خدا پناه آوردم تا از او یاری بجویم و در اینجا در حال اعتکاف خواهم ماند تا کشور بحران را پشت سر گذارد و صدای توپخانه ها خفه شود

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

عنوان نوشت:  انکار مکن طلعت پیشانی خود را/ پنهان مکن ای پیر مسلمانی خود را .... من از تو به ایمان تو مومن ترم ای مرد/کوتاه مکن سجده ی طولانی خود را: غزلی از علیرضا بدیع

مطالب مرتبط:

و این چنین، اعتصام امام موسی صدر آغاز شد!

نخستین روز اعتصام به روایت رسانه ها و جراید

۱ نظر ۷۰۴ بازدید موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۴ ، ۰۰:۴۹

باسمِکَ یا عَظیم


وقتی نامۀ امام شرف الدین به دستش رسید، پیشنهاد از اروپا داشت، می توانست برود ایتالیا.
 یقین خانواده و کودکانش هم در آسایش بودند.

ولی نرفت!

چمدانش را که می بست، گفت که می خواهد برود لبنان تا گرد و غبار عبای روحانیت را بتکاند!
نخواست که این کشتی شکستگان طوفانِ بلا را بی پناه و فانوس رها کند و خود به عالی ترین مقام ها برسد!

امام موسی صدروقتی رسید، اندوه بود و اندوه؛
 فقر و بی سوادی، جهل و بی فرهنگی، ظلم و تحقیر و تعصب بیداد می کرد!
از شیعه جز نام، چیزی نمانده بود، که بخواهد عزت و آبرویی داشته باشد.

لبّاده اش را مصمم تر بر دوش کشید، عمامه اش را محکم تر بست.
 به خاطر شما از همه چیزش گذشت. برای مرهم گذاشتن بر زخم هایتان روز و شبش را گذاشت و گذشت. به چشمانش خواب نیامد. عزت و آبرویش را گذاشت؛

عزت و شرافت خاندانی را به مخاطره افکند، که به قدمت تاریخ شیعه آبرو و عزت داشت....تا برای شما عزت و آبرو بخرد!

جهل و نادانی را با معهد، فساد و بیکاری را با مدرسۀ صنعتی و کارآفرینی، فقر را با خیرات، بی فرهنگی را با موعظه و خطابه و نصیحت چاره کرد.

با همه چیزتان ساخت، بزرگترین تهمت ها را به جان خرید. ناسزا گویی و بد گویی مخالفان را تاب آورد. اختلافات و تفرقه را تحمل کرد.
اما شما...
به جای آن که یارش باشید، بارش شدید،
به جای آن که در ساختن و آباد کردن دست کمکش را بیشتر بفشارید، آتش شدید و به خانمان خود هم رحم نکردید!

زخم هایش را دیدید و اشک هایش را چشیدید و دست برنداشتید!
به هر سو که نگاه کرد، خون دید و «خون از قلبش چکید»
برادرکشی و کودک کشی، جانش را به لب رساند: « مساکن مردم محرومی که حتی لقمۀ نانی نداشتند چه رسد به اسلحه، ویران می ‌شد و مردم بی‌گناه بر زمین می ‌افتادند.»
«هر کس در پی شکاری بود و تکیه‌گاهی برای خود داشت؛ اما میهن و فرزندان حقیقی و محروم آن هیچ تکیه‌گاهی نداشتند.» انتقام با وجودتان چنان کرده بود که فریادهایش را نمی شنیدید...
او به جز شما سرمایه ای نداشت! نه مال چارۀ دردتان بود و نه شرافت و آبرو.
پس جانش را به میان گذاشت:
«گفت وگو دیگر سودی ندارد و گوشها نمی شنود و وجدان ها نیازمند کسی است که آن ها را تکان دهد و ملامت کند. به این نتیجه رسیدم که کشور به چیزی قوی تر از اسلحه و قاطع تر از کلمه احتیاج دارد.

آن گاه خود را در راه مسجد برای اعتکاف یافتم.»
-------------------------------------------------------------------------------------------

و این چنین، اعتصام امام موسی صدر آغاز شد!

نخستین روز اعتصام به روایت رسانه ها و جراید

۰ نظر ۵۹۷ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۶ تیر ۹۴ ، ۱۷:۰۴

باسمِکَ یا مُقیم


میانۀ ظهر داغ تابستان...

این روزه دار ... با لبان خشکیده از عطش....در پی جرعه آبی است که سیرابش کند...
پای آبله ... سفر می کند...همۀ کویرهای زمین را...

عاشقانه هایش عاشقت می کند... اشک هایش آتش دلها را شعله ور تر می کند... بغض فروخورده اش بر سرت آوار می شود:

" و تو در برابر دیدگان منی! ...از کجا آغاز کنم صحبت از تو را؟ چگونه جلوه کنم، در حالی که هماره تو در نظرم جلوه گری؟ 

و... هیچ نوری درخشان تر از آن که ازافق های ناپیدا می تابد نیست !"

نبیه برّی
در غروب سی و هفتمین سال...قلم روزه دارش آب طلب می کند:

"حکایت سفر ما در زمان ...

 حکایت کتاب مقاومت ما،

 گنجینه اسرار ما،

 آب وضوی ما

... نماز و نیایش ما... خواهد ماند...

 تا آنکه موعد افطار حقیقی برای ما فرا رسد."

در سراب دوردست، ابوعمّار، اقیانوس نگاه پرندۀ باران را نشانه می رود، پژواک صدایش در سکوت کویر  می پیچد:

« إذا حضر الماء بطل التیمّم!»

...تا آب هست...تیمم باطل است!!!

وقتی حرکة المحرومین از داشتنت محروم است، وقتی جنبش أمل ، آمدنت را آرزو می کند،
چشمان دریایی اش در حسرت دیدارت، به التماس می افتد:
«امام را خیانت پیشگان... در نهانخانه چاهِ [یوسف] انداختند و پنداشتند که صحرا رازشان را می پوشاند و وزش باد، آثار جنایتشان را محو می کند.»

در همهمۀ بغض ها و اشک ها... فریادها و کابوس ها...تلألؤ صدای موسی هنگامه می کند:

«برادران! امام را با حیله ای هوشمندانه و ترفندی نظامی به عمق صحرا کشاندند؛ جایی که نه عابری می گذشت و نه شاهدی بود  و نه خبر رسانی. امام را به تدریج به قلب شن های روان کشاندند ... تا از او نام و نشانی باقی نماند!...»


ولی دریا رازهایش را می داند... در گوش ساحل نجوا می کند:
"آنها به دلیل جهل و حماقتشان فراموش کرده اند که

هیچ جوهری ماندگار تر از خون نیست!

و هیچ نوری درخشان تر از آن که ازافق های ناپیدا می تابد نیست!"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

رمضانیه: و إنَّ الرّاحِلُ الیکَ قریب المَسافة...

آری مسافری که سمت تو می آید زود می رسد ...
تو پشت پرده ها پنهان نیستی، اعمال ما ست که میان ما و تو حجاب شده!
من هم مسافر می شوم و راه می افتم به سوی تو! در جستجوی تو!
نیازمندم و به تو توجه می کنم! بی پناهم و به تو پناهنده می شوم!
می دانم! استحقاقش را ندارم که به حرف هایم گوش کنی! شایستۀ این نیستم که مرا ببخشی!
اما بخشش و بزرگواریت ... راستی وعده هایت...مطمئنم می کند: هر چه باشد من تنها یک خدا دارم و بس! هر چه باشد؛ تو بنده ات را بیشتر می شناسی و می دانی که جز تو کسی را ندارد!

---------------------------------------------------------------------------------------------

موضوعات مرتبط:

- " همه جا در نظرم جلوه گری ": بخشی از سخنان نبیه بری در اجتماع مردم بقاع سال 1986، 1365

- صفحۀ اختصاصی فیس بوک نبیه بری نخست وزیر لبنان

- پاسخ نبیه بری به سؤالاتی دربارۀ پروندۀ ربودن امام موسی صدر

-أنت أمامی-تو پیش رویم هستی:
متنی زیبا و گیرا از مرحوم دکتر صادق طباطبائی-و معرفی نبیه بری به قلم ایشان

۰ نظر ۶۹۱ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۲ تیر ۹۴ ، ۰۰:۳۲

باسمک یا کَریم


همیشه به عشق هارون به موسی....

چمران به موسی...

غبطه خورده ام!

در این که چمران عاشق موسی است، شکی نیست! این که موسی مراد است و چمران مرید... این که موسی باران است و چمران کویر... اصلاً موسی کسی است که نمی شود عاشقش نشد! نمی شود برایش عاشقی نکرد!
موسی خود نیز ذاتاً عاشق است و به یک اشاره عصای ناپیدایش با دلت چنان می کند، که حتی خودت هم خودت را نمی شناسی!

اما نه... خوب که فکر کنی .... خاطرات چمران را که تورق کنی، می بینی که چمران، همیشه، در تمام عمر... در دارالفنون باشد یا البرز... در تهران باشد یا تگزاس... در برکلی باشد یا الجزایر یا مصر ... یا حتی در لبنان! به دنبال یک گمشده است! شاید... یک چراغ یک ستاره...که راه گمشده اش را به او نشان دهد... که به زندگی اش معنا دهد... که به وجودش ارزش دهد:

تابستان 1959- آمریکا: "...حوادث روزگار آدمی را پخته می کند و حتی گناهان مانند آتشی آدمی را می سوزاند..." [در درون چمران... کم کم زمزمه ای اعجاب آور در حال تبدیل شدن به فریاد است!]

چمران یک عشق گمشده دارد...عاشق هست، ولی محبوب و معشوقش را پیدا نمی کند!

اوایل بهار 1960 – آمریکا:  "... نزدیک به یک سال است که در آتشی سوزان می سوزم... کمتر شبی را به یاد دارم که بدون آب دیده به خواب رفته باشم، آه های آتشین، قلب و روح مرا خاکستر نکرده باشد! ... خدایا تا چند رنج ببرم؟... تا کی باید بسوزم؟... خدایا از تو صبر می خواهم! و به سوی تو می آیم. خدایا کمکم کن!....
خدایا نمی دانم هدفم از زندگی چیست؟ عالم و ما فیها مرا راضی نمی کند... درویشم... ولگردم... در وادی انسانیت سرگردانم... شاید از انسانیت خارج شده ام، چون احساس و آرزویی چون دیگران ندارم!"  [و ایالات متحدۀ پهناور آمریکا برای روح بزرگ چمران تنگ است!]

 چمراندکتر مصطفی چمران، فارغ التحصیل  مهندسی برق دانشگاه تگزاس، دکترای فیزیک پلاسما، از دانشگاه برکلی کالیفرنیا، تا تهِ تهِ دنیا رفته... تا آخرِ علوم روز دنیا پیشرفته ، اما دنیای رفاه زده و مدرن غرب از برآوردن نیازهایش... غم هایش... عشقش...وصالش...عاجز مانده... نیازی که فرسنگ ها آن سو تر در تلألؤ چشمان پرفروغ موسی برآورده می شود...چمران به دنبال عشقی است که او را به خدا برساند، به نور! و این به نور رسیدن ظرفی می خواهد، که بتوان اقیانوس نگاه موسی را در آن جای داد!
خوب که نگاه می کنم می بینم چمران از همان اول... همان اولِ اول عالم عاشق بوده و عاشقی کردن را بلد بوده:
10 می 1960- برکلی، کالیفرنیا: "هیـــچ نمی دانستم که در دنیا آتشی سوزان تر از آتش وجود دارد!!!

29 می 1960_کالیفرنیا: " ای خدای بزرگ! ای ایده آل غایی من! ای نهایت آرزوهای بشری! عاجزانه در مقابلت بر خاک می افتم، تو را سجده می کنم! می پرستم... سپاس می گویم! که فقط تو! آری فقط تو ای خدای بزرگ شایستۀ سپاس و ستایشی...
...و من هرگاه مفتون چیزی شده ام، در اعماق دل به تو عشق ورزیده ام..."

[ و خداوند... عاشق عشق های آتشین است...]

18 اکتبر 1960- چمران در اندوه غوطه ور شده: "ای غم، سلام آتشین من به تو!...  تو ای غم بیا و همدم همیشگی من باش! بیا که مصاحبت تو برایم کافی است! ... بیا و گره های مرا بگشا! بیا از جهان آزادم کن!... بیا که کشتی مواج تو در دل من جای دارد... بیا که دل من همچون آسمان به ابدیت و بی نهایت اتصال دارد...."
12 می 1961- تاب چمران بی تاب شده: "خدایا! خسته و وامانده ام، دیگر رمقی ندارم، صبر و حوصله ام پایان یافته، ... ای خدای بزرگ معنی زندگی را نمی فهمم... از علم و دانش، از کار و کوشش،... از دوستان... از مدرسه... از زمین از آسمان خسته و سیر شده ام..."

[و خداوند صدای گریه های مصطفی را از میان شب های سیاهی که ساکنانش به همه چیز جز خدا فکر می کنند شنید!]

اول سپتامبر1961- مصطفی در آستانه ستاره شدن است!!! : "... من مسئولیت تام و تمام دارم که در مقابل شداید و بلایا بایستم، تمام ناراحتی ها را تحمل کنم، رنج ها را بپذیرم... راه را برای دیگران روشن کنم... باید به سنگدلانی که علم را بهانه کرده اند تا به دیگران فخر بفروشند ثابت کنم که خاک پای من نخواهند شد، باید همۀ تیره دلانِ مغرور را به زانو درآورم و آن گاه، خود خاضع ترین و افتاده ترین باشم!"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

منبع نوشت :  دستنوشته های شهید چمران، از کتاب "خدا بود و دیگر هیـــــچ نبود!"

تلنگر نوشت: ... با تو می گویم!
آری... همۀ این سال ها... تا سال 1967 که موسی و چمران در نقطۀ عطف تاریخ به یکدیگر رسیدند، چمران عاشق بوده... یعنی چمران جامش را آن چنان بزرگ کرده که شایستۀ عظمت اقیانوسی چون موسی باشد...یعنی خدا عشق را... موسی را به بها می دهد، نه به بهانه! عاشق موسی بودن... لایق موسی شدن... ظرفی می خواهد به اندازه روح بزرگ چمران! بزرگ شو! بحر موسی در کوزۀ سفالین تو جا نمی شود!

۱ نظر ۵۷۵ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۳۱ خرداد ۹۴ ، ۲۰:۳۲