رجعت صدر

روزشمار بازگشت امام موسی صدر

رجعت صدر

روزشمار بازگشت امام موسی صدر

رجعت صدر

همه روزهایی را که نبوده ای می شمارند،
من روزهایی که به بازگشتت مانده...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حاشیه نوشت:
هرگونه کپی برداری و نشر مطالب این وبلاگ
در راستای آشنایی با سیره و نشر افکار
امام موسی صدر(أعاده الله)
آزاد و موجب امتنان است!

آخرین نظرات
پیوندهای روزانه
پیوندها

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اعتصام» ثبت شده است

باسمِکَ یَا واسِع
به نام تو؛ ای مهرگسترنده!


«برادران! بدانید که اهالی دیر الأحمر و قاع و شلیفا مانند فرزندان من

و مانند اهالی عرسال و عین و یمونه و هرمل و دارالواسعة هستند.امام موسی صدر

از همۀ شما انتظار می‌رود که امروز گامی تاریخی بردارید و همۀ امور کوچک را و حتی هر امری را

جز مصلحت بزرگ ملی و حفظ حقوق همسایه کنار بگذارید تا شاید خداوند اوضاع این کشور را سامان بخشد و به ما رحم کند.

من به شما می‌گویم هر تیری که به سوی دیر الأحمر یا قاع یا شلیفا شلیک شود؛

به سوی

خانۀ من،

به قلب من،

 و فرزندانم

شلیک شده است.

و هر کس به کاهش تنش و خاموش کردن آتش کمک کند،

به دور کردن آتش از من و خانه و محراب و منبر من کمک کرده است.

من این سخنان را کاملاً جدی و از سر حقیقت می‌گویم و در آن مبالغه نمی کنم.»

-------------------------------------------------------------------------
آخرین جملات بیانیه امام موسی صدر از مسجد صفا-عاملیه بیروت


عنوان*مصرعی از غزل زیبای "قارئة الفنجان" از "نزار قبانی":

جَلَسَت والخوفُ بعينيها

تتأمـــَّلُ فنجاني المقلوب

قالت: «يا ولدي! لا تَحزَن!

فالحُبُّ عَليكَ هوَ المكتوب

يا ولدي! قد ماتَ شهيداً

من ماتَ على دينِ المحبوب...»

همچنین بخوانید:

اعتصاب‌ غذای امام موسی صدر به روایت شهید چمران از کتاب "لبنان به روایت امام موسی صدر و شهید مصطفی چمران"

۱ نظر ۴۹۲ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۹ تیر ۹۷ ، ۱۷:۵۹

باسمِکَ یَا جَامِعُ
به نام تو؛ ای گردآورنده!


«دربارهٔ امام موسی صدر تنها می‌توان گفت:

«یا لَیتَنا کُنّا مَعَهُ فنَفُوزَ فَوزاً عَظیماً»

ایشان به فداکاری ذاتی خود، خَلَفی راستین برای اهل بیت است؛

خلفی که به سیرهٔ آنان یعنی بخشندگی و فداکاری و جان‌فشانی اقتدا کرده و در نتیجه همانند آنان شده است.
امام صدر با تحصن و روزه داری خود ثابت کرد که تنها با نیروی فداکاری می‌توان بر قدرت طمع ورزی و جاه طلبی غلبه کرد.

او خود را فدای همهٔ ما می‌کند؛ خود را فدای تمام لبنان می‌کند. او اهمیت زمان را به ما گوشزد کرد و آن را هم ردیف خود زندگی قرار داد. همچنان که با تحصن و روزه داری خود باعث شد تا همگان بر اساس فشاری معنوی، که بزرگ‌تر از همهٔ فشارهای کنونی است، فعالیت کنند، چرا که از کوه های لبنان پابرجاتر و در حد ارادهٔ همهٔ لبنانیان است.

از ديروز، امام صدر ديگر تنها امام محرومان نبوده است، بلكه امام همه لبنانيان است.

ديروز تمام مردم لبنان به امام گرويدند. بلكه همه لبنانیان شيعه او شدند؛

شيعه فداكاری ها و جانفشانی های او.

امام كاری كرد كه همه لبنانيان و بلكه همه مردم جهان نسبت به موضع او حساس شوند و چه بسا به او بيش از خود بحران اهميت دهند. بازتابهای تحصن در خارج از كشور همگی حاکی از تقدير و تجلیل از امام است.
هر ساعتی كه می گذشت و سخنان امام به گوش می رسيد، قدرت فشار انسانی كه او پديد آورده بود، بيشتر احساس می شد؛ تا بدانجا كه همه عناصر درگیر بحران در اثر فشار تحصن از نو شروع به فعاليت كردند.»

------------------------------------------------------------------------------------------
بخشی از مقاله میشال ابوجوده_با عنوان: "امام لبنانیان"-روزنامه النهـــــــــــــــــــــــار_28/6/1975



دریافت
عنوان: فیلم صامت اعتصام
حجم: 2.27 مگابایت
 صحنه هایی از اعتصام امام موسی صدر و جوانان لبنانی در مسجد صفا-بیروت 28ژوئن 1975
مدت زمان: 52 ثانیه

۰ نظر ۴۷۴ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۷ ، ۱۴:۲۰

باسمِکَ يَا سَامِعُ
به نام تو؛ ای شنونده!


عکس ها شاید خیلی اندک...

شاید خیلی رنگ پریده و بی رمق از گذر زمان...

شاید بسیار قدیمی...

اما یک حرف هایی را همیشه فریاد می زنند...

 فریاد می زنند؛

برآشفتگی، نامرتبی و رنگ پریدگی امامی را از رنج مردمی که در یک جنگ داخلی خانمان برانداز

برادرکشی به راه انداخته اند و خون عزیزانشان را می ریزند.

اعتصام پنج روزه در مسجد صفا

عبای خاکی نصفه و نیمه ای بر دوش کشیده!!

عمامه ای که بی دقت و با عجله پیچیده...

قامت خمیده...

رنگ رخسار پریده...

چشمهای گود رفته...

هر وقت این نشانه ها را

در عکس امامی که به آراستگی ظاهر و لباس خود مقید است... دیدید؛

شک نکنید که این تصویر در دوره جنگ داخلی لبنان گرفته شده!

اعتصام

این که از ظاهر باشد، دیگر ببینید

دو سال جنگ و کشتارِ بی امانِ قومی با دلش چه کرده است؟!

----------------------------------------------------------------------------

عنوان نوشت: غزل "سخن دل" از حضرت امام خمینی (ره)

۰ نظر ۳۶۴ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۷ ، ۱۲:۰۹

یا مَن تواضَعَ کلّ ُشَئ ٍ لِـعَظَمَتِـه


روحانی بلند بالای مسلمان، از دالان کلیسا گذشت ... از میان جمعیت حاضر عبور کرد و در محراب... در جایگاه وعظِ خطابه ایستاد و نگاهی عمیق به حاضران کرد؛ سکوت سنگین كليسای كبوشين به صفير پيامبرواره ای مسيحايی  شکست:

«نحمدك اللّهم و نشكرك،

ربّنا،

إله إبراهيم و إسماعيل،

إله موسى و عيسى و محمّد،

ربّ المستضعفين و إله الخلق أجمعين...

الحمد لله الذي يؤمّن الخائفين، و ينجّي الصّالحين، و يرفع المستضعفين، و يضع المستكبرين،

و يهلك ملوكاً و يستخلف آخرين...

و الحمد لله قاصم الجبارين، مبير الظّالمين، مدرك الهاربين، نكال الطّاغين، صريخ المستصرخين...»

سالگرد خطابه کبوشین

۱ نظر ۶۸۱ بازدید موافقین ۲ مخالفین ۰ ۳۰ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۳۱

باسمِکَ یا قـدیم


گزارش روز اول:

روزنامۀ النّهار-28 حزیران 1975:
ساعت سۀ بعد از ظهر دیروز، امام صدر پس از برگزاری نماز جمعه، به همراه چهار نفر از معاونانش تحصن خود را در مسجد مجتمع آموزشی عاملیه در خیابان عمر بن خطاب آغاز کرد.

ایشان در تبیین این اقدام خود گفت: «طی روز و شب گذشته شکایت ها را دریافت می‌کردم و صدای گریۀ بیوگان و یتیمان را می‌شنیدم و با وجود آنکه همۀ تلاش خود را به کار بستم و خواب به چشمم نیامد، ‌بمباران فروکش نکرد و اوضاع همچنان بدتر می‌شود. از این رو ساعت دو بعد از ظهر امروز تصمیم گرفتم تحصن کنم و روزه بگیرم و در این میان توشه ام کتاب خدا و چند جرعه آب است. من اینجا خواهم ماند تا یا شهید شوم و یا کشور به حال طبیعی بازگردد. من با مادر و همسر و فرزندانم وداع کرده ام و آمده ام تا به درگاه خداوند دعا کنم که این سرزمین را نجات دهد.»

اعتصام

گزارشی از روزنامه های النهار- الأنوار- المحرّر:

فرمود: «هر کس با اسلحه به مسجد نزدیک شد، او را از اینجا دور کنید؛ زیرا این اقدام ما مسالمت آمیز است
آنان حرمت اسلحه را نگاه نداشته اند و نیاز ما را به آن ناموجّه جلوه داده اند و هم وطنان بی‌گناه را کشته اند.»

«آنها خاک وطن را آلوده کردند؛ پس به خانۀ خدا پناه آوردم تا از او یاری بجویم و در اینجا در حال اعتکاف خواهم ماند تا کشور بحران را پشت سر گذارد و صدای توپخانه ها خفه شود

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

عنوان نوشت:  انکار مکن طلعت پیشانی خود را/ پنهان مکن ای پیر مسلمانی خود را .... من از تو به ایمان تو مومن ترم ای مرد/کوتاه مکن سجده ی طولانی خود را: غزلی از علیرضا بدیع

مطالب مرتبط:

و این چنین، اعتصام امام موسی صدر آغاز شد!

نخستین روز اعتصام به روایت رسانه ها و جراید

۱ نظر ۷۰۵ بازدید موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۷ تیر ۹۴ ، ۰۰:۴۹

باسمِکَ یا عَظیم


وقتی نامۀ امام شرف الدین به دستش رسید، پیشنهاد از اروپا داشت، می توانست برود ایتالیا.
 یقین خانواده و کودکانش هم در آسایش بودند.

ولی نرفت!

چمدانش را که می بست، گفت که می خواهد برود لبنان تا گرد و غبار عبای روحانیت را بتکاند!
نخواست که این کشتی شکستگان طوفانِ بلا را بی پناه و فانوس رها کند و خود به عالی ترین مقام ها برسد!

امام موسی صدروقتی رسید، اندوه بود و اندوه؛
 فقر و بی سوادی، جهل و بی فرهنگی، ظلم و تحقیر و تعصب بیداد می کرد!
از شیعه جز نام، چیزی نمانده بود، که بخواهد عزت و آبرویی داشته باشد.

لبّاده اش را مصمم تر بر دوش کشید، عمامه اش را محکم تر بست.
 به خاطر شما از همه چیزش گذشت. برای مرهم گذاشتن بر زخم هایتان روز و شبش را گذاشت و گذشت. به چشمانش خواب نیامد. عزت و آبرویش را گذاشت؛

عزت و شرافت خاندانی را به مخاطره افکند، که به قدمت تاریخ شیعه آبرو و عزت داشت....تا برای شما عزت و آبرو بخرد!

جهل و نادانی را با معهد، فساد و بیکاری را با مدرسۀ صنعتی و کارآفرینی، فقر را با خیرات، بی فرهنگی را با موعظه و خطابه و نصیحت چاره کرد.

با همه چیزتان ساخت، بزرگترین تهمت ها را به جان خرید. ناسزا گویی و بد گویی مخالفان را تاب آورد. اختلافات و تفرقه را تحمل کرد.
اما شما...
به جای آن که یارش باشید، بارش شدید،
به جای آن که در ساختن و آباد کردن دست کمکش را بیشتر بفشارید، آتش شدید و به خانمان خود هم رحم نکردید!

زخم هایش را دیدید و اشک هایش را چشیدید و دست برنداشتید!
به هر سو که نگاه کرد، خون دید و «خون از قلبش چکید»
برادرکشی و کودک کشی، جانش را به لب رساند: « مساکن مردم محرومی که حتی لقمۀ نانی نداشتند چه رسد به اسلحه، ویران می ‌شد و مردم بی‌گناه بر زمین می ‌افتادند.»
«هر کس در پی شکاری بود و تکیه‌گاهی برای خود داشت؛ اما میهن و فرزندان حقیقی و محروم آن هیچ تکیه‌گاهی نداشتند.» انتقام با وجودتان چنان کرده بود که فریادهایش را نمی شنیدید...
او به جز شما سرمایه ای نداشت! نه مال چارۀ دردتان بود و نه شرافت و آبرو.
پس جانش را به میان گذاشت:
«گفت وگو دیگر سودی ندارد و گوشها نمی شنود و وجدان ها نیازمند کسی است که آن ها را تکان دهد و ملامت کند. به این نتیجه رسیدم که کشور به چیزی قوی تر از اسلحه و قاطع تر از کلمه احتیاج دارد.

آن گاه خود را در راه مسجد برای اعتکاف یافتم.»
-------------------------------------------------------------------------------------------

و این چنین، اعتصام امام موسی صدر آغاز شد!

نخستین روز اعتصام به روایت رسانه ها و جراید

۰ نظر ۶۰۱ بازدید موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۶ تیر ۹۴ ، ۱۷:۰۴