چهل شب برای موسی...

 يَا خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوق
ای آفریننده هر آفریده

---

 در برخی روایات آمده که:

عذاب بنی اسرائیل چهارصد سال به طول انجامید¹

بنی اسرائیل چهل شب به درگاه خداوند ناله و استغاثه کردند،

تا خداوند متعال ظهور منجی بنی اسرائیل، موسی ^{علیه السلام} ، را صد و هفتاد سال پیش انداخت.²

که اگر چنین نمی شد، ظلم و ستم بر ایشان تا آخرین حد خود ادامه می یافت.

#برای_آزادی_او_چه_کرده_ایم؟

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] در ماجرای غیبت حضرت موسی ^{علیه السلام} رجوع کنید به باب ششم از جلد اول کتاب "کمال الدین و تمام النعمه" اثر شیخ صدوق

[2] در روایت چهل شب گریستن بنی اسرائیل برای ظهور حضرت موسی ^{علیه السلام} رجوع کنید:

مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی

و تفسیر العیاشی؛ج2-ص154

هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد...

باسمِکَ یَا شَافِعُ
به نام تو؛ ای یاری کننده!

---

هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد...

می تواند خبر از مصـر به کنعان ببرد

آه از عشــق

که یکمرتبه تصمیم گرفت

یوسف از چاه در آورده به زندان ببرد

ماهرویی دل من برده و ترسم این است؛

سرمه بر چشم کشد؛ زیره به کرمان ببرد

در دلم ... این که بیاید ...

منِ معمولی را؛

ســـر و سامان بدهد؟

یا

سر و ســامان ببرد؟

مرد،  آن گاه که از درد به خود می پیچد...

ناگزیر است لبی تا لب قلیان ببرد

شعر، کوتاه

ولی حرف، به اندازۀ کوه

باید این غائله را «آه» به پایان ببرد!
--------------------------------------------------
ابیاتی از یک غزل؛ سروده حامد عسکری

به مسیحا نرسد فکر پرستاری ما

یا ذالعَفوِ و الرّضــــــــــــــاء

ای صاحب بخشایش و رضایت

---

چشم بیمار تو شد باعث بیماری ما
به مسیحا نرسد فکر پرستاری ما

تا ز بندت شدم آزاد ...گرفتار شدم
سخت آزادی ما... بند گرفتاری ما

بی کسی بین که نکرده است به شب های فراق
هیـــچ کس... غیر غمِ رویِ تو غمخواری ما

دل و دین... تاب و توان... رفت و برفتم از دست
بر سرِ کوی وفا...کیست به پاداری ما؟

عصر موسی صدر!

یا من إستقرّت الأرضونَ بإذنه

---

«ایمان دارم که می توان تاریخ لبنان را به دو دورۀ کاملاً مجزا تقسیم کرد؛ دوران قبل از موسی  صدر و دوران موسی صدر!»

جمله ای از اسقف اعظم اتریش، کاردینال فرانس کوینگ

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------

یادم آمد نزار قبانی (با کمی تغییر البته؛) ) می گوید:

قبل أن تُصبح حبيبي

كانَ هناكَ أكثرُ من تقويمٍ لحساب الزَمَنْ.

كان للهُنُود تقويمُهُمْ،

وللصينيِّنَ تقويمُهُم،

وللفُرْسِ تقويمُهُمْ،

وللمصريِّينَ تقويمُهُم،

بعدَ أن صرتَ حبيبي

صارَ الناس يَقُولون:

السنةُ الألفُ قبل عَيْنَيْه

والقرنُ العاشر بعد عَيْنَيْه

به یاد وبلاگی قدیمی
از حلقه وبلاگی یاران صدر:
کسی که از امام موسی صدر می نوشت!

پیش از آن که تو عشق من باشی...بیش از یک تقویم برای گاهشماری وجود داشت:
برای هندوان تقویمی بود، برای چینیان تقویمی بود، برای پارسیان تقویمی بود و برای مصریان تقویمی بود...
بعد از آن که تو یار من شدی؛ چنان شد که مردم گفتند:

هزار سال پیش از چشمانش!

و قرن دهم پس از چشمانش!

---------------------------------------------------------------------------------------------
وامی از استاد سید مهدی شجاعی:
ای که زمین به اذن تو برپای و استوار است... آنچنان زمین گیرمان مکن که توان برخاستن نداشته باشیم!