صلح مصر و اسرائیل1

يَا رَاحِمَ كُلِّ مَرْحُومٍ
ای رحم کننده بر هر رحم خواه

---

رخدادهای تاریخی مرتبط با جنایت ربودن امام صدر:

صلح مصر با إسرائیل!!!

تحولات فاجعه آمیزی که در اثر حوادثی دردناک پدید آمد، ناشی از موضع گیری های غیر‌مسؤولانه و بلکه توطئه آمیز در سطح لبنان و جهان عرب است؛ چه از سوی برخی از رهبران عربی و چه از سوی برخی سیاستمداران لبنانی.

البته، اگر نگوییم این تحولات با مصالح بین‌المللی و پاره‌ای از حوادث در هم تنیده شده بود.

در تاریخ ۱۹- ۲۱ /۱۱/ ۱۹۷۷ انور سادات به اسراییل سفر کرد و هم زمان جنگ داخلی لبنان (جنگ دوساله) شعله ور شد که پیامدهای داخلی و منطقه ای و بین‌المللی داشت.
پیش از ربوده شدن امام موسی صدر اختلافات عمیقی در مورد جنگ اعراب و اسراییل وجود داشت. سادات، رئیس جمهور پیشین مصر در سخنرانی خود در تاریخ ۹ /۱۱/ ۱۹۷۷ در مجلس نمایندگان مصر گفت:

"آماده است در راه برقراری صلح تا آخر دنیا نیز برود."

اسرائیل و پس از آن ایالات متحده آمریکا و اروپا از این خبر استقبال کردند و از او برای دیدار از رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین دعوت کردند.
وقتی سادات در سخنرانی خود در مجلس نمایندگان مصر برای سفر به إسرائیل اعلام آمادگی کرد، امام صدر مخالفت خود را با این سفر اعلام کرد و به آن تاخت.
در این شرایط بود که امام صدر تلگرافی به رئیس‌جمهور سوریه، حافظ اسد، فرستاد که در آن آمده بود:

«تقدیر برای بار چهارم و پنجم تو را در برابر نقطه عطفی سرنوشت ساز قرار داده است و امت اسلام با نگرانی و امید به شما چشم دوخته و به شما کاملا اعتماد کرده است.»
سادات در تاریخ ۱۹/۱۱/۱۹۷۷ به تل آویو رفت و در کنیست سخنرانی مفصّلی کرد. او در سخنانش در سه مورد عقب‌نشینی کرد:

1. موافقت با همزیستی عربی- إسرائیلی؛
2. موافقت با درخواست إسرائیل برای آنکه در مرزهای خود با امنیت و بدون هیچ گونه تجاوزی زندگی کند؛
3. موافقت با درخواست إسرائیل برای گرفتن ضمانت های بین‌المللی در تأمین صلح.

سادات در روز دوشنبه ۲۱/۱۱/۱۹۷۷ به قاهره بازگشت.
در پی این دیدار، امام صدر سلسله اقدامات و دیدار‌ها و موضع‌گیری‌هایی را آغاز کرد و در آن‌ها به تبیین میزان خطرناک بودن اوضاع عربی و بازتاب آن بر جنوب لبنان و کل منطقه پرداخت.
او گفت:

«باید از برادرانمان پشتیبانی کنیم؛ همان هایی که جز صلحی عادلانه و شرافتمندانه را نپذیرفتند، همان ها که صلح مرموز إسرائیلی را نپذیرفتند.»
امام صدر گفت:

«سفر سادات به إسرائیل به عقب گردهای تمدنی و تاریخی خواهد انجامید، مگر آن که مسؤولان عرب آن را جبران کنند.»

او همچنین خواستار برگزاری نشست‌های عربی برای بررسی این مسأله و تدوین برنامه ای فراگیر برای اصلاح و مهار پیامد های منفی آن شد.

در همین چارچوب امام صدر در روزنامه «أمل و رسالة» نوشتند:

«این سفر همه معادلات در سراسر جهان عرب (اگر نگوییم در کل دنیا) را بر هم زده و علامت های تعجب و سؤال بسیاری دربارۀ آینده این مسأله به جا گذاشته است. در این میان آنچه دل را خون می‌کند و دردآور است این که نخستین پیامد این دیدار، شکاف و بلکه از هم گسیختگی شدید در میان صفوف عربی بود و این، یکی از آرزوهای إسرائیل بود. این جاست که خطر سفر سادات به إسرائیل روشن می‌شود. این سفر همبستگی عربی را کاملا از هم پاشید و اعرلب را در مبارزه بر ضد دشمن مشترک خود به نقطه صفر بازگرداند. از این رو، بر همه ماست که با توجه به واقعیت های جدید، در محاسبات خود در مورد راهبرد تازه عربی بازنگری کنیم.»

امام صدر می‌افزاید:

«پیامدهای تمدنی و فرهنگی سفر سادات بسیار خطرناک تر از پیامدهای سیاسی آن و بسیار گسترده تر از حد دیدار یک رییس‌جمهور عربی و یک مقام إسرائیلی است. این دیدار سبب فرو ریختن سد روانی میان عرب ها و دشمن إسرائیلی شد که به زیان نخستین مسأله عربی یعنی فلسطین انجامید...»

--------------------------------------------ادامه دارد-------------------------------------------------------------
منبع نوشت: بخشی از مقاله خلیل حمدان، عضو هیئت رئیسه جنبش أمل- سال 1392-هتل انقلاب تهران