شبیه صخره که با جزر و مد نمی شکند...

يَا صَانِعَ كُلِّ مَصْنُوع
ای سازنده همه سازه ها

---

آخرین بار...

دو سال پیش...

اوایل خرداد...

به بهانه نامه ی عاشقانه جرج جرداق و مجله الصیاد

از صید نوشته بودم و صیاد...

همان ایام

نزدیک ولادت امام... عمادالدینِ وبلاگ الدین...

پست را لایک کرده بود و آخرین کامنت اش را به یاد امام موسی صدر

از چهارپاره ی بلند و به یادماندنی اش گذاشته بود:

«هر شير سركشي كه به ديدار او رسيد
چون "صيد" در مقابل او رام رام بود

حتي اگر به مذهب من شك كنيد باز
من حاضرم قسم بخورم او امام بود...»

قذافی که سقوط کرد...

چراغ غزل او بود که نور امید را در دل هایمان روشن نگه داشت:

شبیه صخره که با جذر  و مد نمی شکند
به یک تلنگر انگشت سد نمی شکند

دلی که دامنه اش کوه ها ست وقتی که
غم از چهار طرف می وزد نمی شکند

جنون بید ببین در مقابل توفان
بدون واهمه می ایستد نمی شکند

کسی که در دل زندان نشسته دنیا نیز
به سینه اش بزند دست رد نمی شکند

قسم به (عشق) که پیمان (مرگ) و (آزادی)
هزار سال اگر بگذرد نمی شکند!

-------------------------------------------------------------------------------------
دیشب عمادالدین؛ علی مهدیزاده_شاعر اهل بیت ^{(علیهم السلام)}

یکی از یاران امام موسی صدر

و نویسنده وبلاگ اهرام

آسمانی شد.

در غیاب شاعری که غزل هاش مرهم زخم های چهل ساله ی کهنه بود

و بار سنگین چشم انتظاری هایمان را سبک تر می کرد،

هم بار ما سنگین تر است و هم زخم های کهنه مان کاری تر و عمیق تر...

برای ایشان علو درجات... رحمت و مغفرت پروردگار،

حشر و همنشینی با صاحب این روز عزیز؛ حضرت علی ابن موسی الرضا ^{علیه السلام} و اجداد طاهرینشان

برای خانواده و دوستان... علی الخصوص هم_بلاگی های ایشان در وبلاگ الدین صبر و آرامش آرزو می کنم:

که «بشارت است بر صابران!»

فقط به خاطر یک انسان...

یا ذالحـَمـدِ وَالثـــَّـنآء
ای صاحب سپاس و ستایش

---

حدودِ چهل و سه سال پیش بود...

انسانی

در محراب کلیسایی

به خاطر انسانیتِ انسان

فرمود:

«اجتمعنا من أجل الإنسان»

که؛

«برای خاطرِ انسان اجتماع کرده ایم.»

چهل و سه سال گذشت

با هـــــــــــــــــــــــــــــــزار درد و دریغ

که آن هایی که اجتماع کردند و متحد شدند.. .چشمشان را به روی انسانیت بستند و انسان را نشناختند!

پس به خاطرش... کاری هم نکردند.

و آن ها که انسان را دیدند و پیام انسانی اش را شنیدند... برای انسانیت اجتماع نکردند و پراکنده شدند!

و من ... هنوز... بعد از چهل و سه سال...

نه فهمیده ام؛

معنای اجتماع چیست؟ و برای کیست؟

و نه شناخته ام؛ که انسان کیست؟ و برای چیست؟

تا چه رسد به این که به خاطرِ او ...

ناچشیده جرعه ای از جام او....

یا من لا یعتـدی علی أهل ِ مملـکـته
به نام آن که بر اهل مملکتش ستم نمی کند!

---

عاشق، مجنون است ... نمی تواند عشقش را کتمان کند...
عاشق صید است ... نمی تواند از دام صیاد فرار کند...
قبل ترها خیال می کردم معشوق، صیاد است...اما این روزها فهمیده ام که این عشق است که صیاد است...
و معشوق...اگر امام موسی صدر باشد...نمی خواهد که هیچ صیدی در بند صیاد، گرفتار شود...
چون به بند کشیدن و در دام گرفتار کردن، سنت اجدادی خاندان صدر نیست...
صدرها یادگرفته اند که مثل اجداد و نیاکانشان، آزاد کنند!
برای همین هم، همیشه ضامن اند؛
ضامن می شوند...صید را نزد صیاد ضمانت می کنند.... و او را از دام عشق آزاد می کنند....
اما اگر این صید بخواهد تا ابد در دام این صیاد بماند چه؟

عاشق...مجنون است...همیشه دنبال بهانه می گردد که عشقش را فریاد کند....

و شاعرِ عاشقِ مسیحی ... به دنبال بهانه ای بود تا عشقش را فریاد کند...
چون می دانست که آتش عشق... «جز زبانه کشیدن و برآمدن نمی داند...»*
چهل و هفت سال پیش...جرج جرداق ... شاعر مسیحی....دست به قلم برد و نامه ای نوشت...
نامه ای که در الصیاد بیروت منتشر شد، تا صدای فریاد عشقش ... به گوش همه عالم برسد

و... من... تازه بعد از خواندن نامه تبدارش بود... که این را فهمیدم....
... فهمیدم که؛ او تنها عاشق امام علی ^ع نبود...

و امروز... که...
چهل و هفت سال و سه روز از تشکیل مجلس اعلای شیعیان لبنان گذشته است...
صندلی ریاست این مجلس ... سی و هشت سال است که هنوز در انتظار آمدن امام موسی صدر....خالی مانده است...چون جای خالی او را .... با هیچ تبصره و آیین نامه ای... با هیچ قانون و لایحه ای نمی توان پر کرد...
--------------------------------------------------------------------------------------------------
امروز ...حدود ده سال است ....که... قلم هایی مردد و لرزان
بر ماسه های این بیابان های بی آب و علف...
از جای خالی او می نویسند ... نام او را می خوانند و می نویسند...
بی آن که مثل آن شاعر مسیحی ؛ «سیمای باشکوه و زیبای انسانی اش را از نزدیک دیده باشند
یا  اخلاق والا و دل مهربانش را درک کرده باشند...روی گشاده اش را به روی مردم دیده باشند
بی آن که هُرم ِگرمای عشق و محبت و خـُلق‌ کریم اش ما را در بر گرفته باشد...»
نه عشق... نه عاشق
نه صید...نه دام...نه صیاد

هیــــچکدام...
ما فقط منتظریم....همین!
منتظریم تا یک ضامن معتبرِ بلند قامت... از راه دور برسد
و بگوید که چه باشیم بهتر است؟ صید؟ دام؟ صیاد؟ آزاد؟
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
نامهتبریک جرج جرداق به امام موسی صدر را هر سال باید چندین و چند بار خواند...
چندین بار خواند و باز هم نفهمید، که چطور می شود؟

چه چیز می تواند... تا این حد یک شاعر مسیحی را شیعه ی امام شیعیان کند، که در خاتمه نامه اش... حسین بن علی ^{علیه السلام} – امام شیعیان- را امام الأعظم بنامد و از او بنویسد که:

الإمام الأعظم حسین (ع) قال:

«ذو الهمه یأبى إلا علواً، کالشعله من النار یخفیها صاحبها وتأبى إلا إرتفاعاً.»
«صاحب همت ‌عالی از همه چیز سرباز می زند جز سربلندی، چونان‌ شعله ای از‌ آتش ‌که ‌صاحب اش پنهان اش ‌می‌کند، ولی ‌جز برآمدن‌ و زبانه کشیدن ‌نتواند.»
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

مطالب مرتبط :

مجلس اعلای شیعیان لبنان چگونه تشکیل شد؟

نامه تبریک جرج جرداق به امام موسی صدر و ترجمه آن

عصر موسی صدر!

یا من إستقرّت الأرضونَ بإذنه

---

«ایمان دارم که می توان تاریخ لبنان را به دو دورۀ کاملاً مجزا تقسیم کرد؛ دوران قبل از موسی  صدر و دوران موسی صدر!»

جمله ای از اسقف اعظم اتریش، کاردینال فرانس کوینگ

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------

یادم آمد نزار قبانی (با کمی تغییر البته؛) ) می گوید:

قبل أن تُصبح حبيبي

كانَ هناكَ أكثرُ من تقويمٍ لحساب الزَمَنْ.

كان للهُنُود تقويمُهُمْ،

وللصينيِّنَ تقويمُهُم،

وللفُرْسِ تقويمُهُمْ،

وللمصريِّينَ تقويمُهُم،

بعدَ أن صرتَ حبيبي

صارَ الناس يَقُولون:

السنةُ الألفُ قبل عَيْنَيْه

والقرنُ العاشر بعد عَيْنَيْه

به یاد وبلاگی قدیمی
از حلقه وبلاگی یاران صدر:
کسی که از امام موسی صدر می نوشت!

پیش از آن که تو عشق من باشی...بیش از یک تقویم برای گاهشماری وجود داشت:
برای هندوان تقویمی بود، برای چینیان تقویمی بود، برای پارسیان تقویمی بود و برای مصریان تقویمی بود...
بعد از آن که تو یار من شدی؛ چنان شد که مردم گفتند:

هزار سال پیش از چشمانش!

و قرن دهم پس از چشمانش!

---------------------------------------------------------------------------------------------
وامی از استاد سید مهدی شجاعی:
ای که زمین به اذن تو برپای و استوار است... آنچنان زمین گیرمان مکن که توان برخاستن نداشته باشیم!