باسمک یا غفران
می فرمایند:
«ما به سوگند خود بر دفاع از مظلوم ــ هر که باشد ـ در برابر ستمگر ـ‌هر اندازه قدرت داشته باشد‌ـ پایبندیم.»
پس از حادثه 15خرداد 1342، و دستگیری امام خمینی(ره)، امام موسی صدر تماس‌هایی با علمای بزرگ برقرار کردند و در محافل مختلف بین المللی موضوع بازداشت ایشان را مطرح کردند:
امام صدر در سفری پنج روزه به دعوت واتیکان، موضوع دستگیری امام خمینی در ایران و مواضع علما و حکومت ایران را در مراسم تاجگذاری پاپ ژان پل ششم برای مقامات واتیکان تشریح کردند.
پس از آن، امام صدر سفر خود را به سوییس، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، الجزایر و مراکش ادامه دادند...در این سفرها با شخصیت های مهم تماس گرفتند و روزنامه های مهم جهان و فعالان اجتماعی ژنو ،هامبورگ ، پاریس ، بُن و دیگر مناطق را از موضوع دستگیری امام خمینی آگاه کردند.
پس از آن بود که ساواک امضای سید موسی صدر را پای تلگراف علمای نجف برای آزادی امام خمینی(ره) دید و دانست که پرونده سید موسی صدر، پرونده ای عادی و معمولی نیست.
این تلاش ها تا آنجا ادامه یافت که آیت‌الله خویی، مرجع بزرگ شیعیان جهان، در این خصوص فرمودند: «سفر سید موسی [صدر] نقش اساسی در آزادی سید خمینی داشت.»
هشت سال بعد، امام موسی صدر، در زمستان 1350 بر اساس تقاضای مراجع وقت، دربارۀ برخی زندانیان سیاسی با شاه گفتگو نمودند، که در نتیجه آن، بعضی از مبارزان از جمله حجت الاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی، از زندان آزاد شدند.
