فرعون اگر به تخت نلرزد...

یا مَن انقادَ کُلُ شَئ ٍمن خشیتـه

---

بگذار همۀ دنیا،

 وقایع و حوادث ِ این عالم را....

با خط کش و اشل های حقیر دنیایی شان.... اندازه بزنند...

بگذار منطق های مستدلشان را به رخ بکشند...

فلسفه ببفاند...

بگذار این جمله ها را ... اتفاقی و تصادفی بینگارند...

بگذار در دنیای کوچکی که برای خود ساخته اند، به تجربه های عینی و علم استقرا دل خوش کنند...

اما

من

 یقین دارم:

 اگر طومار ِحزب بعث عراق، در نهم نیسان 2003، با همۀ اعمال ننگین و ضد انسانی اش..

ظلم ها و خونریزی ها و رعب و وحشت ها... در هم پیچیده شد،

خون ِ مظلومیت ِخاندان ِ صدر...دامنش را گرفته بود.

مقارنۀ شهادتِ سید محمدباقر صدر و خواهرش ...با سقوط صدــــدام اتفاقی نیست!

تا همۀ ستمکارانِ عالم بدانند: با مرگ...نمی توان فریادِ حق طلبان و آزادگان جهان را خاموش کرد!

به قول حضرت امام:

مردن تهلکه نیست.......

مردن حیات است......

--------------------------------------------------------------------------------------------------

پنداشت او...

 قــــلم...

در دستهای مرتعشش...

باری، عصای حضرت موساست.

می گفت:

« اگر رها كنمش اژدها شود…

ماران و مورهای ِ

این ساحران ِرانده و وامانده را

فرو بلعد...»

 

می گفت:

«از هیبت ِ قلم

فرعون اگر به تخت نلرزد

دیگر جهان ما به چه ارزد ؟»

از: حمیـــد مصدق

دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی...

یا من خضعَ کلُ شئ ٍ لهـیبته

---

خانم الف. حاء. عزیز
سلام!

زُرْ مَنْ هَوَیْتَ و إنْ شَطَّتْ بکَ الدّار*...

یا خیر المنزلین

---

او بزرگ، من کوچک...او بالا، من پایین... او نزدیک، من دور...او آسمان، من زمین... او دریا، من ماهی...

او خورشید، من شبنم...

او_ ایستاده بر بلندی های بلند مکّه، با آن لباس بلند سپید،

من_گمشده و غریب و نا آشنا، در این دنیای غریب و پر همهمه، در اضطراب و اضطرار پرتگاه های تاریک و هول انگیز

و او درست مثل امامی راه آشنا،  دستم را می گیرد و از بلندی های کوه های سنگی و سخت، می کشد بالا. آن جایی که اولین بار پیامبری دل تنگ و دل شکسته، در دنیایی هزاران بار از دنیای من بی رحم تر، جاهلانه تر، آلوده تر سر بر ستاره باران آسمان مکه بلند کرده و اشک هایش، خداوند آسمان ها و زمین را صدا می زند...